Listopadowa nuda.

Przychodzi taki czas w roku, że zaczynam smęcić narzekać i nudzić. Kiedyś brak słońca mi nie przeszkadzał a teraz niestety tak – chodzi o światło, nie o temperaturę. Wziąłem się za oglądanie Star Treka, kupiłem nowe talie do commandera i cały czas myślę nad sesjami DnD. Tylko, że nic co angażuje bardziej niż siedzenie na stołku mi nie wychodzi.

No, dobra zacząłem grać w Trochlighta II. I pewno gdyby nie fakt, że gram z bratem rzuciłbym tym w niebyt. Taki marny klon diablo (tak wiem, zrobiony przez ludzi którzy zrobili tam pierwsze czy drugie Diablo). Czegoś bardzo mi tu brakuje. Fabułę omijam, 90% umiejętności też (taki problem nr 1?). Nie oczekuję od tej gry jakiś wielkiej, ambitnej fabuły czy skomplikowanej i wciągającej (!) mechaniki. Chcę mieć przyjemność z biegania i klikania, a takowej nie dostaję. Nie wiem czemu, może za bardzo przyzwyczaiłem się do grania na padzie i PS4 przy okazji Diablo III.

Odłożyłem Dead or Alive Xtreme 3 na półkę – na razie. I wyczekuję Final Fantasy XV. Mam nadzieję że wciągnie mnie… nie za mocno. Nie będę przy nim usypiał i zmuszał się do skończenia. Zapowiada się obiecująco, bo osobiście wolę walkę w stylu action-rpg niż kilku gości którzy stoją i się im polecenia wydaje. Taki znak czasów. Dziwnie mógłby wyglądać klasyczny japoński RPG z walką turową i realistyczną grafiką – a tak ludzie chcieliby by wyglądał remake FFVII. Niestety. Sentymenty, nostalgia, często nie sprawdza się z nowoczesnymi rozwiązaniami.

Przekonał się o tym mój brat, który nie mógł zdzierżyć archaizmów pierwszego, remasterowanego Resident Evil. Sentymenty pozostają. Niektóre rzeczy może się miło wspomina, ale niestety człowiek wie że w 2016 roku da się wiele rzeczy rozwiązać lepiej. A tak człowiek się męczy, wygina i nudzi. Jestem zwolennikiem nowych gier i mimo że na myśl o Final Fantasy XII HD serce mi szybciej bije, to w bardzo wielu przypadkach mówię remasterom zdecydowane nie. Ale o tym może kiedyś indziej.