Ulubione kawałki papieru #1

Są w Magicu takie karty, które może nie są zbyt dobre, ale je lubię. Może nie zawsze się sprawdzają, ale tak w 3 taliach na 5 chętnie je włożę. Od jakiegoś czasu chodził mi po głowie ten pomysł, a to jakiś sposób by odpocząć trochę od grania i zapchać bazę danych.

Zwykle Wizard of the Coast tworząc kolejny blok, czy dodatek wymyśla sobie jakąś serię. Różnie je łączą, lecz zazwyczaj to 5 (lub więcej) kart, które mają coś wspólnego – część nazwy i podobne działanie. Często zdarza się tak, że jedna z tych kart jest lepsza, bardziej przydatna niż pozostałe (np. Cryptic Command).

Gdy WotC tworzyli i wydawali pierwszy zestaw talii do formatu EDH, stworzyli serię Vow of. Aurę w każdym z pięciu kolorów. Jedną jedną jej cechą wspólną, jest buff o +2/+2 (w przypadku zielonej aury +3/+3) oraz jakiś dodatkowy atrybut.

Generalnie na tym etapie to nic ciekawego. Nigdy nie przepadałem za aurami, bo te częściej znikają niż dają jakiś efekt. Krity z takowymi zostają usunięte jak szybko to się da. A i zwykłe podniesienie statystyk rzadko bardzo zwiększa szanse na wygranie gry.

Ich druga zasada to ta dzięki której stają się bardziej przydatne, zaczynają błyszczeć. Mówi ona, że stworek na który zostaje rzucana aura nie może atakować nas, lub obieżyświatów których kontrolujemy. Dużo czasu zajęło mi zrozumienie co nam to w ogóle daje, olśnienie przyszło po latach gdy podczas lokalnej ligi EDH, udało mi się skutecznie powstrzymać Kaalię od wrzucania na stół wszelkiej maści upierdliwego ustrojstwa.

Właśnie w EDH Vow ofy przydają się najbardziej, bo tam każda karta która może być użyta na kilka sposobów jest o wiele lepsza niż taka która ma tylko jedno zastosowanie.

I w sumie im dłużej patrzę na tą serię, tym coraz bardziej zdaję sobie sprawę jak przeciętna ona jest i jak mocno od archetypu naszej talii, oraz talii z którymi przyjdzie się nam zmierzyć zależy czy będą one przydatne.

Aż szkoda biegać

Sposób w jaki 2B się porusza sprawia, że nie czasem zastanawiam się czy nie lepiej lekko wychylić gałkę i po prostu iść do przodu. To jak patrzenie na modelkę na wybiegu, tak trochę w zwolnionym tempie.

https://youtu.be/d-wgmiYsEwE

I tylko świadomość upływającego czasu, które człowiek nie ma zbyt wiele zmusza mnie do wciśnięcia R2 by przyśpieszyć. Niemniej jednak od czasu do czasu, by zaspokoić swe prymitywne ja pozwalam 2B pochodzić. Pięknie, z gracją.

Czorny Samuraj

Poprawność polityczna czasem sięga zenitu. Po skończeniu (chyba) – fabularnie – Nioha wędruję jako Czorny Samuraj. Zmieniłem wygląd na jedną z postaci którą spotyka się po drodze. Postać, która wywołała lekki uśmiech na mych ustach i delikatne zdziwienie.

Zdaję sobie sprawę, że Nioh czerpie z historii Japonii tyle ile mu się podoba, dorzucając to co uważa za słuszne. Fabuła jest prosta – jeden zły goniony jest przed dobrego. Zły dobremu coś zabrał a przy okazji całej pogonii ratujemy świat.

I mimo, że Nioh nie fabułą stoi to pojawienie się czarnoskórego samuraja, który mówi prawie perfekcyjnie po Japońsku wywołało u mnie specyficzną reakcję. Może twórcy bali się, że pewien serwis oceni grę źlę, bo brak tam czarnych – specjalnie nie podaję nazwy serwisu bo nie chcę robić reklamy.

Z drugiej strony, ów czarnoskóra postać nie przeszkadza. Bo co to, kolejny przeciwnik na drodze, którego należy pokonać. A czy on jest biały, zielony, różowy czy czarny jakie to ma znaczenie.

Chyba po prostu bije ze mnie ukryty rasista.